De rode draad...

Dit blog is in 2016 gedeeld op MSweb.

Weet jij toevallig wat de rode draad is in jouw leven? Klinkt dat raar als ik het vraag of zeg je meteen; Ja, dat weet ik. Ik heb er - eerlijk waar - nooit over nagedacht wat de rode draad is in mijn leven.

Waarom zou ik dat moeten weten? Ik leef mijn leven en dat doe ik samen met mijn partner. Nou goed, als je er echt om vraagt zou ik zeggen dat mijn partner, nee wacht... onze relatie de rode draad is. Toch? Of onze dochter? Ik vind het lastig...

Maar als ik deze rotziekte de rode draad laat zijn in mijn leven, dan staat MS elke dag al met 1-0 voor...

In maart 2013 is er MS ontdekt bij mijn partner. Een schok. Ik heb vele tranen gelaten en heb mijzelf echt meerdere malen moeten oprapen uit dat diepe putje vol met ellende. Wat een hel. Maar na twee maanden was ik al aan de rand van dat diepe putje. Zo diep was het toch niet.

Hup, met een ferme sprong uit dat putje en met zijn tweeën leven. Op vakantie. Nadenken over de toekomst. En zoeken naar dat ene leuke huisje waar we gaan settelen met onze - toekomstige - kids. We hadden er zin in!

Eind 2013 begonnen we toch serieus na te denken over dat gezinnetje. Gaan we het doen? Kunnen we het aan? Zal de MS niet vervelend gaan doen? Is ons appartement groot genoeg? Op alle vragen hadden we een 'bevredigend' antwoord. En in januari 2014 wisten we dat we papa en mama zouden worden.

De zwangerschap verliep goed. Soms een beetje moe. Liters melk heb ik moeten inslaan. En nog even met het vliegtuig naar Griekenland. Heerlijk genieten met zijn tweeën. En de kleine in haar buik. Als een sprookje.

Zondagavond gingen zij weer naar huis en maandagochtend gebeurde het.

Aan het eind van september 2014 werd onze dochter geboren. Een wolk. Prachtig. Net zo mooi als haar moeder. Een heerlijke tijd. Met zijn drieën lekker leven. Wandelen. Uitstapjes. En ook op vakantie.

In juni 2015 met de auto naar België toe. Hartstikke spannend met die kleine achterin. Ze had net een nieuwe autostoel dus ze kon nu alles goed in de gaten houden. Eerst kwamen schoonmoeder en vriend een dagje op bezoek en een paar dagen later kwamen ook mijn ouders nog even langs. Zondagavond gingen zij weer naar huis en maandagochtend gebeurde het.

Haar rechter arm en been wilden niet meer. En ondertussen werd het steeds warmer en warmer. Ze kon steeds minder met haar arm en been. Het was opnieuw een hel. Hoe kan dit? Ze heeft tijdens de zwangerschap en na de geboorte van onze dochter helemaal nergens last van gehad. Waarom nu ineens wel?

Ja, MS is in ons leven. Maar er is zoveel meer!

We zijn eerder naar huis gegaan. Direct een MRI gepland. En als het een MS-aanval is dan direct aan de Prednison. De mallemolen werd gestart. Gesprek met een MS verpleegkundige. Welke medicijnen? Wil je op korte termijn kinderen? Vragen waar een antwoord op moest komen. Ze had een MS-aanval. Het duurde een aantal weken voor ze min of meer weer de 'oude' was. Maar ze is er weer.

Ik heb dus een partner. En een prachtige dochter. En een heerlijke relatie. Als je bovenstaande leest dan verwacht je dat ik zal zeggen dat MS de rode draad in mijn leven is. De rode draad in ons leven. Maar als ik deze rotziekte de rode draad laat zijn in mijn leven, dan staat MS elke dag al met 1-0 voor. Dat sta ik niet toe. Ja, MS is in ons leven. Maar er is zoveel meer! Liefde. Liefde voor mijn partner en dochter. Een prachtig appartement - welke te koop staat overigens aangezien we groter willen wonen. Bijzondere uitjes. Een leuke baan. Een mooie familie.

Onvoorwaardelijke liefde!

Dat is de rode draad in mijn leven...