Gedicht Hersenmist

In een wirwar van neuronen ligt een wereld verborgen.
Een labyrint van gedachten, verstrikt in een strijd.
Als schimmen, ongrijpbaar, voel ik mij niet geborgen.
Het is als een grote donkere wolk waar mijn geest verloren raakt en de tijd verdwijnt.

Woorden vervagen, herinneringen vervliegen,
Muren van neveligheid, waar je ook kijkt.
Het is alsof mijn brein mij wil bedriegen,
Mij stuurt naar een plek waar helderheid een vage belofte lijkt.

Verstrikt in de draden van de nacht,
Waar elk besef lijkt weggevaagd,
In deze nare droom verlies ik de kracht,
Waar mijn ziel in stilte is verjaagd.

Geen licht dat hier kan doordringen,
In deze dichte, troebele atmosfeer,
Waar de schaduwen grimmig zingen,
Het blijft niet bij deze keer.

© Liefs Jojo