Gedicht; Vandaag is alles grijs

Er hangt nevel door de zonnestralen.
De klok tikt ritmes, vol verlangen naar iets.
Mijn reflectie door het raam kijkt langs me heen,
alsof ik vervaag in het niets.

Mensen praten over morgen,
Alsof het iets vanzelfsprekends is.
Maar ik leef op de rand van misschien:
Een onberekenbare tijd waar ik niet over beslis.

Ze zeggen: ‘Je moet blijven hopen,’
Maar hoop voelt soms als een last.
Als een kaars in een kamer zonder zuurstof,
die knippert. Er is nergens houvast.

En ergens geloof ik dat de kleuren ooit weer terug zullen komen,
tijdens deze grillige reis.
Maar voor nu ontbreekt de energie om mee te stromen.
Vandaag is alles grijs...

© Liefs Jojo