Blog 4: Je geeft een feestje maar dat verloopt een beetje anders als je gedacht had 😱😨

"Hoe harder ik vecht tegen de MS, hoe meer last ik ervan heb."

"Nu ik de MS een plaats heb gegeven in mijn leven is mijn leven zoveel makkelijker geworden."

Onderstaand verhaal is fictief 😊

Het verhaal van mij en de zwerver.

Ik ben onlangs verhuisd.
Mijn nieuwe woning ligt in een rustigere straat als eerst, het ligt wel nog in de grote stad maar de wijk waarin ik nu woon is een dorp op zich.
Na alles uitgepakt te hebben, waarbij ik niet te klagen heb gehad van hulp van mijn buren, ben ik mijn nieuwe woonplek gaan verkennen.
Een van mijn eerste opleiders in de psychiatrie heeft me ooit vertelt; "Voordat je kunt feestvieren in een zaal, ga je eerst kijken waar je je jas kwijt kunt, waar de bar is om wat drinken te kunnen bestellen, waar de wc is."
Kortom voor je je iets eigen kunt maken zijn moet je eerst aan randvoorwaarden voldoen.
Met dit in mijn achterhoofd ga ik de buurt in om eens te kijken waar de supermarkt is, de pinautomaat en andere winkels.
Als ik door de straten loop kom ik een zwerver tegen, we begroeten elkaar op een ingetogen manier maar wel beleefd en gemeend.
Als ik in de dagen erna boodschappen ga doen kom ik hem weer tegen, wederom een begroeting.
Om mijn buren te bedanken voor hun hulp en om kennis te maken met de bewoners in mijn directe omgeving ga ik een feestje geven.
Ik maak wat pamfletten met een uitnodiging voor mijn kennismakingsfeest en breng deze rond.
Er komen veel reacties en het lijkt erop dat het een gezellig druk feest gaat worden.
Dan arriveert de dag van het feest en vanaf een uur of acht komen de eerste gasten binnen.
Als ik een uurtje later een ronde langs mijn gasten om een versnapering aan te bieden zie ik de zwerver op een stoel, afgezonderd van mijn gasten, zitten.
Hij (of zij, of die) is onverzorgd en heeft een niet al te aangename lichaamsgeur.
Ik vraag mij of hoe hij is binnengekomen maar een logische verklaring vind ik niet, ik weet wel dat hij niet welkom is op mijn feest.
Vriendelijk vraag ik hem te vertrekken en zie erop toe dat hij weggaat, maar enige ogenblikken later zie ik hem weer zitten op dezelfde stoel.
Ik kan enige boze gedachtengangen niet ontkennen maar verwoord vriendelijk doch enigszins bevelend dat hij niet welkom is en sommeer hem te vertrekken.
Maar mijn woorden hebben geen gewenst effect en de zwerver maakt geen aanstalten om te vertrekken.
Sterker nog, hij lijkt zich te settelen en geeft de indruk zich vertrouwd en comfortabel te voelen.
Ik begin nu boos te worden maar hoezeer ik ook probeer om hem te verwijderen van mijn feest, het lukt niet.
Ik raak gedesillusioneerd, ik krijg geen grip op de situatie.
Voor mij is het al lang geen feest meer, ik kan niet genieten en wordt bozer en bozer.
De onmacht, hoe meer ik probeer om van de zwerver af te komen hoe erger het wordt.

Nu pak ik het verhaal op gechargeerd, op het moment dat mijn feest begint, en geef er een andere wending aan.
Als ik een uurtje later een ronde langs mijn gasten om een versnapering aan te bieden zie ik de zwerver op een stoel, afgezonderd van mijn gasten, zitten.
Hij (of zij, of die) is onverzorgd en heeft een niet al te aangename lichaamsgeur.
Ik vraag mij of hoe hij is binnengekomen maar een logische verklaring vind ik niet.
Ik voel me er niet prettig bij maar de keren dat ik hem tegen gekomen ben was hij aardig en beleefd.
Ik loop naar hem toe en begroet hem, hij begroet mij terug en complimenteert mij met mijn nieuwe woning.
Ik neem het ontvangst en bied hem vriendelijk het gebruik van mijn badkamer aan en geef hem wat kleren van mij waarvan ik inschat dat de maat overeenkomstig is met de maat van de kleren die hij aan heeft.
Ik heet hem welkom.
Het feest verloopt helemaal naar wens en iedereen heeft een aangename tijd.

Ik verspil geen energie in het kwijt raken van de ongewenste gast, mijn emoties blijven in het positieve.
Ik heb een heerlijke avond en kan er van genieten.

Deze metafoor komt uit de cognitieve gedragstherapie en heeft mij psychologe toegepast in onze de gesprekken.
Het heeft mij inzicht veranderd en de eerste twee zinnen zijn helemaal van toepassing hoe ik in mijn ziekte sta, ermee omga.
Ik verspil geen energie aan negatieve gedachtes en kan weer helemaal genieten dan de belangrijke zaken (❤️mijn vrouw, kinderen, familie) in mijn leven.
Soms gaat het een dag niet en dit dan accepteren is veel makkelijker geworden, een baaldag hebben we allemaal maar die van mij mag er dan gewoon zijn.
Dan maar een baaldag, boeien, morgen weer een nieuwe dag.

Zo zijn er nog veel meer metaforen die kunnen bijdragen aan het accepteren van MS en je leven in een andere perspectief kan plaatsen👌.

Indien je hier meer interesse in hebt en graag meer wilt weten dan mag je me altijd berichten👍.
Ik zal zeker nog een andere blog wijden aan cognitieve gedragstherapie (ACT), metaforen en het nut van coaching.

gr Pieter😘