Blog 10: "hoe gaat het met je"?

Als chronisch zieke is vermoeidheid heel dicht bij.
Iemand die chronisch ziek is heeft 50 tot 60 procent kans op vermoeidheidsklachten , bij gezonde mensen is dat 10 tot 15 procent.

Vermoeidheid is dus een dingetje.
Maar waar ik soms echt moe van word is voor de 10e de keer binnen een uur de vraag te krijgen; "Hoe gaat het nu met je"?

De gedachte als nog iemand het vraagt krijgt ie een slag voor zijn kanis, lijkt me niet onbekend bij mijn meeste lotgenoten.

Ook mijn invulling welke indruk de andere gaat hebben, gebaseerd op mijn antwoord, is van invloed op mijn antwoord.
Stel ik antwoord met "goed", denkt de ander dan dat ik geen problemen meer heb, ik geen klachten meer heb. Mijn bestaan als chronisch zieke voorbij is.

Ik weet het, ik chargeer.
Maar antwoorden als slecht, veel klachten, gaat niet lekker dat kan weer als consequentie hebben dat er gestopt wordt met te vragen.
Ik wil voorkomen dat ik gezien word als klager, als negatieveling.

De consequentie die mijn antwoord heeft op de gedachtegang van de ander weegt zwaarder als het werkelijke eerlijke antwoord.

Als je dit weet los te laten en geen energie mee hoeft te verspillen aan welk antwoord je gaat geven dan zal de vermoeidheid ook weer een klein beetje minder worden.