Knerpende sneeuw en een hangbrug

We zijn deze dagen in Oostenrijk. Na 2 ochtenden skiën in Warth besluiten we om vandaag thuis te blijven. Dat betekent dus de hardloopschoenen aan en samen met Puck op pad.

Eind november is er veel sneeuw gevallen, daarna is er geen vlok meer bijgekomen. De zuidhellingen in het dal zijn dan ook sneeuwvrij, maar in het dal zelf ligt nog wel sneeuw omdat daar de zon niet komt in December. De temperatuur is dan ook lager in het dal dan op de berg, best bijzonder. Gelukkig heb ik trailschoenen en heb ik voldoende grip en hoor ik de aangevroren sneeuw onder mijn schoenen hard knerpen.

Aan het einde van het dal kom ik een bord tegen dat aangeeft dat op het pad waar ik net gelopen heb lawinegevaar is. Vanaf de kant waar ik vandaan kom heb ik dit bord niet gezien, maar gelukkig heb ik zonder bijzonderheden de Lech achter me kunnen laten, en staat er een klim op het programma. Gelukkig op een zuidhelling en schijnt de zon volop.

Puck loopt goed mee. Ze heeft er zin in, niet wetende dat er toch wel iets spannends staat te gebeuren. In de verte zie ik ‘m al liggen. Een grote hangbrug van 200 meter, die 110 meter boven de grond hangt.

Ze loopt voorzichtig achter mij aan. Hardlopen is nu even wandelen om haar niet onnodig bang te maken van de schommelingen van de brug. Tussendoor een paar koekjes, en eenmaal aan de overkant een grote knuffel. Knap van haar.

Eenmaal terug in het appartement duikt ze haar mand in, en slaapt ze al snel. Nadat ze vanmiddag ook nog een lekkere wandeling heeft gemaakt kan ze morgenvroeg nog even bijslapen als wij weer even gaan skiën.