Twee dagen na mijn eerste klachten

Sinds zondag heb ik last van slapende vingers en tenen. Omdat ik me zorgen maak, heb ik een doktersafspraak gemaakt.

Dinsdag, vroeg in de ochtend, word ik wakker en meteen merk ik dat de prikkelingen er nog zijn. Het lijkt iets meer geworden, maar zit alleen in mijn linkervoet en linkerhand. Al lijk ik ook af en toe een speldenprik te voelen in mijn benen en armen. Dit gaat zo snel en duurt zo kort, dat ik het niet naar anderen durf te benoemen. Misschien zit er ergens iets bekneld? Was een fysio-afspraak beter geweest? Nou, eerst maar eens de dokter.

In de praktijk waar ik kom, werken meerdere huisartsen. Elke keer is het een verrassing bij wie ik terecht kom. Gelukkig is de afspraak bij een huisarts in opleiding, in mijn ervaring zijn dit vaak de beste: vers van de opleiding, dus de nieuwste kennis en bereid te luisteren voordat ze hun diagnose stellen.

Ik doe mijn verhaal en grap naar de huisarts dat ik graag wil uitsluiten dat het iets dodelijks is. De arts hoort mij aan, stelt vragen (Hij: gebruik je lachgas? Ik: Haha!), laat mij wat oefeningen doen en doet wat tests. Daar komt niets vreemds uit. Het is geen obstructie en geen Carpaal tunnelsyndroom. Wat het wel is, is onduidelijk.

Ik snap het wel: wat ik omschrijf betreft alleen mijn ervaring. Ik voel iets, maar er is niets te zien aan de buitenkant. Ik vraag semi grappend: dus ik ga niet dood? De huisarts kijkt wat ongemakkelijk, maar zegt iets in de trant van: ik heb voor nu geen aanwijzingen dat het iets dodelijks is. We spreken af dat ik het 1 a 2 weken aankijk. Als het erger word, kan er bloedonderzoek gedaan worden.

Nog niet helemaal gerustgesteld, verlaat ik de praktijk.