Mijn schoonmoeder heeft MS

Hoi Lina (vermoed ik),

jouw schoonmoeder heeft niet alleen MS, ze heeft ook een baan begrijp ik, en een leven waarin ze twee jongens heeft opgevoed. Ze heeft voorkeuren, ze heeft vast haar trots, haar verlangens, haar eigenaardigheden.

Jij hebt er behoefte aan om te zorgen. Realiseer je alsjeblieft dat dat jóuw behoefte is, en niet persé die van je schoonmoeder.

Vindt ze het wel fijn dat je allerlei dingen weghaalt voordat ze thuis is? Ik kan me zomaar voorstellen dat ze het als vernederend ervaart. Misschien ook wel niet hoor, maar ga alsjeblieft het gesprek aan en respecteer háár grenzen.

Ongevraagd helpen kan al gauw als grensoverschrijdend ervaren worden.

Zij is de enige die kan aangeven of ze geholpen is met sporten, wellness of wat dan ook.

Sterkte!

Ga vooral het gesprek wel aan met haar. Zij is de enige die je kan vertellen hoe ze zich voelt en wat haar kan helpen . Ongevraagd helpen kan als heel betuttelend en kwetsend worden ervaren.

Het hoeft geen zwaar gesprek te zijn, vraag haar bv gewoon hoe gaat het met u/je ? Ik weet dat u/je ms hebt wat is de invloed daar van op uw/jouw (dagelijks) leven. En je kan haar vragen in dat gesprek is er iets dat ik kan doen? Geef aan dat jij dat fijn zou vinden om een wat te doen.

Het is ongetwijfeld heel goed bedoelt, maar ik zelf zou heel boos op je worden, als je op deze manier met MIJN ms om zou gaan (hoe goed bedoelt ook).
En ik zou het zeker niet kunnen waarderen.

Ze heeft haar eigen manier er in gevonden - wrs met veel vallen en opstaan-
Praat met haar, laat zien dat je intresse hebt en dat je er bent voor haar, als dat nodig is....... laat het initiatief bij haar (neem dat niet van haar af - ms neemt al zoveel van ons af).

Als je er bent, is het niet meer dan logisch dat je helpt met wat dingen naar de keuken brengen, bijvoorbeeld, of iets mee te nemen terug naar de kamer.......maar hoe je het ook went of keert het is háár huishouden, háár leven, haar keuze's hoe ze met de dingen omgaat.

Soms doe ik zelf bijvoorbeeld veel te veel (ik probeer toch zoveel mogelijk zelf te doen, of een dagje weg, of dan stem ik er toch weer mee in om op de kleinkinderen
( 3 en 4 jaar) te passen, terwijl ik dat eigenlijk niet zou moeten doen.

Maar de ervaring is zo waardevol, zo belangrijk voor me.....dat ik de lichamelijke ongemakken, en de oververmoeidheid op de koop toe neem....ik zou het niet willen missen ('omdat het ander teveel zou worden voor me', zoals mijn Zoon wel eens zegt... dan mopper ik wel ff op hem en vraag hem om mij mijn eigen keuze's te laten maken - grappig, net zoals hij dat als puber en ook nu nog graag wil).

Vraag, overleg, praat erover en luister .

Ik ben het helemaal eens met alles wat hier boven geschreven wordt. Ik ben nog maar een jaar ziek. In mijn huis is het nu vaak een rommel. Ik hoop dat er nooit iemand onverwacht onze slaapkamers of badkamer in hoeft :-) Ik heb veel hulp aangeboden gekregen van vrienden en familie, maar ik moet er niet aan denken! Voorlopig wil ik echt niet dat iemand anders zich bezighoudt met mijn huishouden.

Dus meer dan af en toe een keer je hulp aanbieden kun je misschien beter niet doen zonder echt gesprek.

Groeten Asja