Gedicht; Defecte batterij

Vanmorgen werd ik wakker.
Nou ja… eigenlijk vielen mijn ogen al snel weer dicht.
En ik dacht bij mezelf:
Nee, vandaag… vandaag wordt het weer helemaal niks.

Mijn lijf is pudding: slap en verslagen.
Douchen? Te veel gedoe. Ik wil slapen.

Ik ben niet te laden met koffie,
niet met chocola, niet met thee.
Ik heb gewoon een defecte batterij,
en die gaat niet lang mee.

De dokter zei:
"Je moet meer rusten, luister naar je lijf."
Nou, dat heb ik gedaan.
Maar dat ding, dat lijf van mij, is stront-eigenwijs.

En het zegt:
"Blijf maar lekker liggen, het wordt heus wel weer wat."
Maar ik lig hier al sinds dinsdag, van het vorige kwartaal,
en ik ben nog steeds bekaf.

Ik heb een opgebrande batterij.
Niet eentje die je even haalt bij de Action;
mijn model is antiek.
En ik hoor ze zeggen:
"Met voldoende slaap laad je wel bij."
Maar ja, wat weten die nou? Zij zijn gezond, en níet chronisch ziek.

© Liefs Jojo