Gedicht: Eenzaamheid

9 maart 2024 2 waarderingen 1 reactie

Verwikkeld in herinneringen.
Mijn hart met zorgen belast.
Dagen zonder verbindingen.
Verlies ik mijn houvast.

De stilte neemt de overhand.
De zin van het leven verloren onderweg.
Niets dan leegte om mij heen, leef ik op de rand.
Niemand die mij ziet, of hoort wat ik zeg.

In een wereld, waar alles zo donker is.
Is waar eenzaamheid ontstaat.
Het is een scherpe pijn, een diep gemis.
Dat er niemand is die even vraagt, hoe het met je gaat.

© Liefs Jojo

1 reactie

Avatar van irini
10 maart 2024 om 07:49

Ik begrijp je helemaal … de leegte en de eenzaamheid kan soms zo heftig zijn …..precies het gevoel waar ik doorheen ga … de donkere nacht van de ziel🥲

Avatar van liefsjojoliefsjojo

Heeft zelf MS

Relapsing remitting MS (RRMS)

Blogt sinds februari 2024

Volgende blogpost

Terug naar blog