liefsjojoGedicht; Onder de oppervlakte
Ze zien me lachen, ze zien me gaan,
alsof mij niets is aangedaan.
Maar onder de oppervlakte leeft iets heel stil,
een vuur als lava, dat niet doven wil.
Geen vlam die woedt, geen rook die stijgt,
maar een aanhoudende hitte, die steeds verder reikt.
Een gloed die groeit, al lijkt het klein,
een MonSter dat vreet aan mijn centrale zenuwstelsel
in mijn ruggenmerg en brein.
© Liefs Jojo
Schrijf een reactie
liefsjojo