Jaarlijkse controle 1.0

Daar was dan eindelijk die ene spannende dag 23-06-2025 de eerste jaarlijkse controle. In eerste instantie was ik niet heel gespannen en ging ik alleen naar de controle toe. Mijn moeder vroeg nog aan mij of ze met me mee moest, puur voor de support want tja alleen is ook maar zo alleen. Ik ging alleen heen want daarna had ik afgesproken met een vriendin en zo kon ik in een keer door. Ik wou dapper zijn en dat was ik ook. Alleen besefte ik me niet dat ik de spanning evengoed opgebouwd zou hebben onbewust. Maandags om 9:15u zit ik in de wachtkamer. Rustig even wachten dacht ik zo, alleen ging ik me toch drukker maken dan wat nodig was. Een vrouw in de wachtkamer die met haar dochter was mee gekomen stelde mij gerust. Eenmaal opgeroepen vroeg ik meteen hoelang dit zou duren, de assistent had het over ongeveer zeven minuutjes. Prima te doen denk je dan?! Met een muziekje door MRI scan zou bijna een feestje moeten zijn, en opzich ging het ook echt heel goed. De muziek deed mij alleen aan het denken zetten en toen ging ik me toch wel heel erg druk maken om alles.

De scan zat er op, rustig even bijkomen want dit was nog al een achtbaan van emoties. Nu de uitslag nog!

De uitslag kreeg ik de volgende dag telefonisch te horen. Rond kwart voor drie ‘s middags ging dan eindelijk de telefoon. Ik was aan het werk en stond op dat moment net bij een klant met de vrachtwagen, waar ik net geladen had. De arts vertelde mij dat er drie nieuwe laesies waren te zien. Opzich valt dit natuurlijk erg mee in een jaar tijd maar ik had zo iets van drie is best wel veel. Zeker als je dan bedenkt dat het in 1.5 jaar tijd het zich ontwikkeld heeft tot zes extra laesies (oftewel littekens). Dit moest ik even laten bezinken. De arts benoemde meteen al naar me of ik nog steeds het zelfde kijk tegenover het behandel plan wat ze me eerder aanboden. Zo gezegd beginnen met de medicatie wat het dan zou moeten voorkomen maar zoals eerder benoemd is de medicatie niet zonder gevolgen en zouden er heel wat bijwerkingen bij komen kijken. Met al die bijwerkingen is mijn reactie dan ook dat ik nog steeds geen medicatie aanneem en dat dit dus de gevolgen daarvan zijn, die heb ik voor nu maar even voor lief te nemen.

De laesies die er nu bij zijn gekomen daar heb ik gelukkig niets van gemerkt, denk aan geen uitval verschijnselen of andere prikkels.

De dagen daarna merkte ik al snel dat ik de uitslag toch wel even goed moest verwerken en dat ik evengoed pittig van slag was. Het is niet niks om zo een nieuwe uitslag te krijgen dus de jaarlijkse controle hakt er dan ook evengoed pittig bij in. Verder gaat gelukkig alles goed en kan ik zeer goed mijn werkzaamheden verrichten tijdens mijn job als vrachtwagenchauffeur. Voor nu is het afwachten wat mijn lijf verder gaat doen. Eén ding weet ik wel, gezond blijven leven! Dat doet je lijf goed. Veel bewegen en goed eten volgens het mediterraans dieetplan. Dit werkt en gelukkig vind ik ook veel lekker, meer dan vroeger!

Wat de jaarlijkse controle verder betreft heb ik wel besloten om verder alle andere keren maar gewoon iemand met mij mee te nemen zodat er wat minder spanning bij komt kijken.

Hopelijk kan ik met een gerust hart zeggen tot volgend jaar!

Liefs van mij, x