[5] De 2e mening & remmers

In de vorige blog schreef ik over mijn bezoek aan de huisarts, revalidatie-arts en neuroloog. Tot ik besliste voor een 2e mening.

Bij de 2e neuroloog leek er geen spoortje twijfel. Hij was gespecialiseerd in MS en alles was overduidelijk voor hem. Het advies was zo snel mogelijk starten met een MS remmer. Dat werd Aubagio. Toen nog in een klinische studie.

En zo was ik dan officieel MS patiënt. Ik kon er niet meer omheen.

De beginperiode was moeilijk en onwerkelijk. Vooral geloven dat ik echt MS had, en dat dat voor de rest van mijn leven zo zou zijn, viel me zwaar.

Ik had veel gezien tijdens mijn stage en die beelden lieten me niet los. Maar het is anders nu natuurlijk. Er zijn betere remmers en er is veel meer mogelijk.

MS is nog steeds een invaliderende ziekte maar het is zeker niet meer altijd wat het vroeger voor elke patiënt betekende. En het evolueert nog steeds heel hard wat behandelingen betreft. Met een beetje geluk, val je nu in de gemiddelde categorie en kan je nog redelijk functioneren.

Intussen heb ik doorheen de jaren al een aantal remmers gehad. Aubagio, Gilenya, Tysabri, Ocrevus en nu Kesimpta, dat me goed bevalt. Voorlopig ga ik daar rustig mee verder. 

Ook met de diagnose kan ik wel zeggen dat ik nu redelijk wat vrede heb. Maar het heeft me veel tijd en moeite gekost om het te aanvaarden. En op de slechte dagen kan ik er, net zoals we dat wellicht allemaal herkennen, nog wel vreselijk de pest in hebben en met mezelf in de knoop zitten. Maar over het algemeen kan ik toch zeggen dat het een beetje een plaats heeft gekregen in mijn leven.

Over hoe het nu gaat op fysiek vlak, schrijf ik in de volgende blog.