Gesloopt, en door...

Dit weekend stond de marathon van Enschede op het programma. Omdat deze om 10u start, en we van tevoren nog de startbewijzen moesten ophalen zijn we op zaterdag al afgereisd naar Enschede.

Er hangt een relaxte sfeer bij het afhaalpunt. Zelf ben ik wel wat gespannen, en iedere keer als ik op zaterdag weer denk aan de dag die nog komen gaat voel ik een soort van "weeën" door m'n buik. Omdat je een tijd in gedachten hebt die je wil lopen is het spannend of dat ook echt gaat lukken.

We overnachten in een mooie B&B en eten daarom in de vroege avond in Lonneker bij een gezellig eetcafé. Zondagochtend wordt vroeg het ontbijt geserveerd, en we fietsen daarna naar het centrum zodat we niet moeilijk hoeven te doen om de auto kwijt te kunnen en we dicht bij de start de fietsen kunnen stallen.

De weersomstandigheden zijn prima wat betreft temperatuur. Op zaterdag was het nog 25 graden, op zondag gaat het niet warmer worden dan 17 graden met meer bewolking. Het enige nadeel is dat het flink waait.

De start verloopt volgens plan. Mijn doel is om onder de 3u15 te lopen. Dus een pace van 4:35/k. Ik wil constant lopen, en de eerste 20 kilometers loop ik iets te snel (4:28/K) maar eigenlijk is dat ook wel prima omdat ik zo een buffer opbouw die ik later ook deels nodig blijk te hebben.

Het parcours is vlak, maar toch ook licht glooiend. Samen met harde wind en weinig beschutting zitten er flink wat zware kilometers tussen. Achter een andere loper gaan lopen zit er ook niet in, het is rustig op het parcours. Te rustig wat mij betreft.

De laatste 15 kilometers worden een beproeving. Ik loop 2:28 voor op schema. Maar ik heb last van de harde wind, toch wat hoogtemeters, en gewoonweg een rete saai parcours. Ik vraag me tijdens het lopen echt af wie dit bedacht heeft. Er zou toch meer te zien kunnen zijn in Enschede zelf, maar we lopen langs saaie akkers, op rechte wegen zonder beschutting en publiek en langs de stinkende waterzuivering.

Ik neem me voor om m'n verstand op 0 te zetten en focus me op de weg voor me. Ik laat het tempo iets laten zakken naar 4:35/4:40 (want ik heb toch wat reserve) en ik eet flink wat smerige zoete troep waarmee ik de man met de hamer gelukkig niet ben tegengekomen. De laatste 8 kilometer lopen we weer in Enschede maar laten ze de lopers door niet al te beste wijken lopen. Het zijn in ieder geval straten waar bewoners met een peuk en een blik bier in de hand toekijken en zich denk ik afvragen of wij gek zijn.

De laatste kilometers zijn zwaar, maar ik zie op mijn horloge gelukkig wel dat ik mijn gewenste tijd ga halen. Ik finish met 3u13:08 op de klok, ruim 4,5 minuten sneller dan vorige jaar in Gent. Doel gehaald met een mooi PR.

Na de finish ben ik wel echt gesloopt. Ik loop moeizaam naar mijn kluisje waar droge kleren in zitten. Zittend op de grond wissel ik kleren, schoenen en sokken. Maar niet zonder minstens 10 keer kramp te krijgen op het moment dat ik mijn been krom doe. Ik vraag daarna aan een voorbij lopende man of hij me een hand wil geven en wil helpen met opstaan.

Er is één bankje vrijgekomen en ik plof erop. Ik heb geen puf meer om Marleen aan te moedigen bij de finish, en ik weet ook niet hoe ik er moet komen omdat ik echt pijn heb in mijn linker hak en rechter heup.

Na 45 minuten komen Marleen, Maartje en Caroline naar mij toe. Het blijkt dat we alle 4 een PR hebben gelopen. Marleen en ik zijn gesloopt, Caroline en Maartje wonderbaarlijk fit en hebben mij kennelijk nog aangemoedigd bij de finish. Maar met het verstand op 0 heb ik daar niets van meegekregen....

Nadat het me uiteindelijk lukt om mijn been over het zadel van de fiets te zwaaien fietsen we rustig terug naar de B&B en stappen daar in de auto naar huis. Nadat we weer thuis zijn gekomen en een frisse douche hebben genomen bestellen we een frietje en kijken we in de avond nog even rustig Boer zoekt vrouw. Om 21:30 ga ik naar bed en slaap vervolgens heel onrustig vanwege restless legs en de pijn in mijn hak en heup.

Vandaag heb ik vrij genomen. "Duurzame inzetbaarheidsuren" opmaken. Ik heb deze vrije dag echt nodig om weer op adem te komen. Vanmorgen heb ik rustig Puck opgehaald bij mijn ouders, en nu zit ik na een ommetje gelopen te hebben met Puck met ijs onder mijn hak op de luie stoel buiten in de zon.

De komende week even niet sporten. Garmin geeft 96u hersteltijd aan. Morgen zal mijn hak en heup vast minder pijn doen, en de komende twee weken herstel zijn hard nodig om daarna het volgende avontuur aan te kunnen gaan. Cumbria Way, here we come.